اختلال‌های اضطرابی

اختلال‌های اضطرابی اختلال‌های اضطرابی که اضطراب در آنها توسط فرد درک می‌شود، چند دسته هستند. یکی از آنها ترس (خوبی) است که در این شماره به آن اشاره می‌کنیم. ترس عبارت است از انتظار حادثه‌ای که هر لحظه امکان وقوع آن می‌رود و با آسیب بدنی و هیجانی مثل دلهره، تهوع، احساس مورمور شدن و ... همراه است. اگر ترس، ریشه در واقعیت داشته باشد، طبیعی است یعنی اگر به‌طور مثال صدای انفجار شدید شنیدیم و از جا پریدیم و عکس‌العمل از خود نشان دادیم، این ترس، طبیعی است اما اگر از مسائلی که ریشه در واقعیت ندارند، بترسیم یا نسبت به عوامل طبیعی عکس‌العمل بیش از اندازه نشان بدهیم، این ترس، ترس نابهنجار شمرده می‌شود. ترسی را که با محرک خود تناسبی ندارد، فوبی نامیده می‌شود. در اختلال ترس شدید (فوبی)، شخص در صورت مواجهه با عامل ترس به شدت مضطرب و حتی دچار حمله‌های وحشت‌زدگی می‌شود. در این‌جا فرد همواره از قرار گرفتن در مقابل ترس، اجتناب می‌کند. در این‌گونه ترس، فرد می‌‌داند که ترسش نامعقول است. رایج‌ترین ترس‌ها: ۱. ترس از حیوان‌ها ۲. ترس از بیماری و مرگ ۳. ترس از خون ۴. ترس از مکان‌های باز ۵. ترس اجتماعی ۶. ترس از مسائل بی‌جان مثل طوفان، ارتفاع، تاریکی، مکان‌های بسته و ... راه‌های درمان اختلال ترس شدید (فوبی): درمان در سطح اول: در این سطح از درمان، به بیمار شناخت داده می‌شود که علت ترس او بی‌مورد است و اگر مدت طولانی در معرض عامل هراس خود قرار گیرد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. در این مرحله از بیمار می‌خواهند خود را بیشتر در معرض محرک‌های هراسناک قرار دهد. درمان در سطح دوم: اگر فوبی، شدید باشد و زندگی طبیعی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، مشاوره با روان‌شناس برای او الزامی است و روان‌شناس از فنون درمانی حساسیت‌زدائی منظم، سرمشق‌گیری، غرقه‌سازی و ... استفاده می‌کند. درمان در سطح سوم: اگر فوبی خیلی شدید باشد، با کمک روان‌پزشک و دارو درمانی به او کمک می‌شود. به خانواده‌ی بیمار مبتلا به فوبی پیشنهاد می‌شود از مسخره کردن بیمار نسبت به عامل هراسش بپرهیزید. هرگز او را در مقابل عامل هراسش قرار ندهند، چون این کار مستلزم آماده‌سازی قبلی بیمار و شناخت‌دادن به اوست و اگر به جهت درمان به‌طور ناگهانی در معرض محرک هراسناک قرار گیرد، ممکن است مشکل او شدت گیرد. عاطفه تاج‌داری کارشناس روان‌شناسی